De vakantie was uit nood geboren. Mijn echtgenoot woont in Londen en ik in Nederland - Duitsland was een van de weinige landen waar we naartoe konden zonder quarantainemaatregelen achteraf. Het Sauerland klonk een tikje degelijk en ouderwets, maar het is lekker dichtbij, dus het was gauw geboekt.

Duitsland voelde vertrouwd en het rook naar vroeger. Als kind ging ik een jaar in Duitsland naar de kleuterschool. Het is gek, maar als kind word je zonder cursus, zonder niks, gewoon naar een school gestuurd waar je de taal niet begrijpt. Ik herinner het me niet, maar ik moet me toch heel verloren hebben gevoeld, als Nederlands kind tussen al dat Duits.

Na een week belde de kleuterjuf mijn moeder. ‘Hij zegt niets’. Tja. Mijn moeder vertelde dat ik ook wel gewoon Nederlands kon praten. Dat is net Duits. En zo zat ik elke pauze op de rand van de zandbak met Fräulein Elwitz een beetje te praten. Elke dag keek ik gretig naar Sesamstraße en die Sendung mit der Maus op onze zwart-wittelevisie en zoog me vol met al die nieuwe woorden die ik zo hard nodig had. En als een wonder sprak ik binnen een paar weken Duits als een Duitse kleuter.

Het heeft me altijd verbaasd dat we pas vreemde talen gaan leren op een  leeftijd dat dat veel meer moeite kost. Als we stoeiend en prutsend grammatica moeten leren en elk nieuw woord dat we leren een verovering is.

In mijn volwassen leven spreek ik nog maar zelden Duits, maar als ik in Duitsland ben, komt de Duitse kleuter weer in me boven. De zinnen komen in het begin wat hakkelend mijn mond uit, maar ik gebruik woorden waarvan ik niet snap waar ze vandaan komen. ‘Ich kann natürlich auch mit Bargeld bezahlen.’ In welk vakje in mijn hoofd zat dat allemaal verstopt?

Ik kan het Sauerland aan iedereen aanraden. En als je daarvoor je Duits wilt ophalen - Van Dale heeft alles wat je nodig hebt.

Jaap Parqui, taaluitgever bij Van Dale Uitgevers