Elke woordenboekenmaker kent die sensatie: opeens komt hij zomaar een woord tegen dat hij nog nooit heeft gehoord. Zijn hart springt op en hij voelt zijn huid licht tintelen. Het is als de ontdekkingsreiziger die een nieuw continent in zicht krijgt. Nou ja, een beetje dan.

Onlangs wilde zo'n woordenboekenmaker iets gaan eten. Op de menukaart zag hij dat er saté was, geserveerd met friet en rauwkorst. Dat was zo'n eurekamomentje.

Natuurlijk, we weten best dat het 'rauwkost' moet zijn. 'Rauwkorst' is gewoon fout. Maar toch is het een interessante fout. Het zou immers best eens kunnen dat bij jongere taalgebruikers het woord 'kost' in de betekenis 'voeding' in onbruik aan het raken is. Een zinnetje als 'dat is gezonde kost' doet toch al enigszins ouderwets aan en bij 'stevige kost' denken velen niet in de eerste plaats meer aan eten, maar bijvoorbeeld eerder aan een boek of aan taaie leerstof. Het is dan ook niet zo raar dat taalgebruikers een samenstelling als 'rauwkost' niet meer intuïtief begrijpen en aan het tweede deel ervan een eigen, nieuwe interpretatie geven.

De opsteller van die menukaart was in elk geval niet de enige. Op Google geeft 'rauwkorst' zo'n 11.000 treffers. En al in 2005 schreef het Rotterdams Nieuwsblad: 'Ik ben wel jaloers op mensen die kunnen smullen van rauwkorst of een salade.'

Het zou niet voor het eerst zijn dat een verbastering het tot echt woord schopt en het woordenboek haalt. Het woord 'behartenswaardig' is daar een voorbeeld van. Bij Van Dale zullen we 'rauwkorst' dan ook op de voet blijven volgen.