Vroeger was het duidelijk. Als je achter de geraniums was beland én liefst ook nog iets te vertellen had (al was dat laatste geen strikte voorwaarde), dan ging je je memoires schrijven. Waarschijnlijk zou er wel een middelgrote Nederlandse provincie te plaveien zijn met al die te boek gestelde herinneringen.

'Memoires' was een woord dat uitsluitend in het meervoud werd gebruikt. Het Nederlands kent wel meer van zulke woorden, bijvoorbeeld 'financiën' en 'chemicaliën'. Net zomin als je het over één financie kunt hebben, kon je tot voor kort zeggen dat iemand zijn memoir of memoire had geschreven. Van Dale kende alleen het meervoud 'memoires'.

Sinds enkele jaren is dat anders. Tegenwoordig kun je je ziel ook in het enkelvoud blootleggen. Heel wat recente boeken hebben 'Een memoir' als ondertitel. Deze mode heerst al een tijdje en is mogelijk begonnen met 'Joseph Anton: een memoir' van Salman Rushdie, dat in vertaling verscheen in 2012. In dit boek beschrijft de auteur de periode waarin hij moest onderduiken. In het Engels is de ondertitel 'A memoir', want daar kun je dit woord al sinds jaar en dag in het enkelvoud gebruiken. Wel is de betekenis in het Engels iets ruimer: je kunt bijvoorbeeld ook een memoir over iemand anders schrijven.

Van Dale heeft 'memoir' inmiddels als trefwoord toegevoegd, met als omschrijving 'gedenkschrift'.