De maan schijnt alweer volop door de bomen, dus het wordt tijd om ons wild geraas te staken. Zie, ginds komt de stoomboot. Zouden we de koek krijgen of de gard? Bonne, bonne, bonne.

Ja, die sinterklaasliedjes kennen heel wat woorden die we niet elke dag meer gebruiken, zacht uitgedrukt. Sommigen ergeren zich daaraan en willen de liedjes moderniseren, terwijl anderen juist de charme van dat kneuterig-ouderwetse benadrukken. Die laatsten zouden het zonde vinden als 'Sinterklaas, kapoentje' het loodje zou leggen. Een raar liedje is dat in elk geval. Volgens Van Dale is een kapoen een 'gecastreerde haan'. Wel een beetje vreemd om zo'n gerespecteerd goedheilig man daarvoor uit te maken. Maar misschien is het een schalkse verwijzing naar het feit dat de sint een bisschop is, en dus leeft volgens de regels van het celibaat?

Nu dat 'kapoentje' enigszins raadselachtig blijft, richten we onze aandacht maar op Sinterklaas zelf. Hoe schrijven we dat eigenlijk? Dat hangt van de betekenis af. Als we het personage bedoelen, dan is het een eigennaam een schrijven we een hoofdletter: Sinterklaas is jarig. Maar als we iemand willen aanduiden die voor Sinterklaas speelt (een hulpsinterklaas dus), wordt het een soortnaam en dan schrijf je een kleine letter: mijn dochtertje was helemaal in de war toen ze vijf sinterklazen zag lopen. De naam van de feestdag is dan weer met een hoofdletter: met Sinterklaas regent het vaak.

Zo, en nu kan het hart vol verwachting gaan kloppen.